Φιλίες και ερωτήματα... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Η πίσω πόρτα του σχολείου... Από εδώ ξεκινούσε
ο δρόμος προς την ελευθερία της κοπάνας...

Αφιερωμένο στον πυρήνα εκείνης της παρέας, του Τρίτου Γυμνασίου Αμπελοκήπων, που μετά από τόσα χρόνια, ξαναβρεθήκαμε την Κυριακή, στην πλατεία του Αγίου Θωμά...

Ένα απόσπασμα από "Το κέρμα", σελίδα 21...

«Θα συμβιβαστούμε λοιπόν, το είχε πει κι ο κύριος Νίκος!» έκλεισε πικρόχολα το μονόλογο ο Λευτέρης.

Περπάτησαν και χωρίς να ξαναμιλήσουν, έφτασαν μέχρι το σπίτι της Ηρώς. Στάθηκαν για λίγο αμήχανα στο πεζοδρόμιο, μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας. Την αποχαιρέτησε με ένα ζεστό φιλί στο κρύο της μάγουλο. Η Ηρώ ανέβηκε τα λίγα σκαλοπάτια μέχρι την πόρτα, την άνοιξε και χάθηκε πίσω της. Ο Λευτέρης, σήκωσε το γιακά του, έβαλε τα χέρια στις τσέπες και με βήμα αργό, πήρε το δρόμο για το δικό του σπίτι. Το ψιλόβροχο είχε σταματήσει, το βοριαδάκι είχε πέσει, μόνο η μελαγχολική μουντάδα του Θερμαϊκού συνέχιζε να χρωματίζει εκείνο το παράξενο βράδυ.

Στολίζοντας τα ψεύτικα δένδρα και κόβοντας τα ζωντανά...

Όταν βλέπω το πριόνι να κομματιάζει την "ψυχή" ενός δένδρου, ματώνει και η δική μου ψυχή.

Δεν είμαι ευαίσθητος οικολόγος, είμαι ένας από αυτούς που προσπαθεί να σέβεται το περιβάλλον που μας φιλοξενεί.

Η ηλίθια πρόοδος επιτάσσει να καταστρέφουμε τη φύση.

Μα "από το κυπαρίσσι μπορεί να κινδύνευαν άνθρωποι"...