Έφηβος στην Αθήνα, Γυμνάσιο και Λύκειο στους Αμπελοκήπους. Χρόνια δύσκολα, μα τόσο όμορφα. Εποχή που γένναγε αισθήματα, γνώση, ιδέες, ανθρωπιά, έρωτες, χάραξε το μέλλον μας.
Μετά Στρατιωτική Ιατρική Σχολή στη Θεσσαλονίκη, Φαρμακευτική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Έξι χρόνια, άλλες εμπειρίες, νέες φιλίες, πρωτόγνωρες καταστάσεις, σκληρότητα και ευαισθησία και δέσιμο, η κοινή μοίρα, έστω η προσωρινή, σε σημαδεύει τελικά για πάντα.
Δεν έφταναν έξι χρόνια στη Σχολή, πήγα και στρατιώτης στη Χαλκίδα. Εικοσιοκτώ μήνες ακόμη. Κάτι σαν παράδεισος. Οι αξιωματικοί, οι συνάδελφοι φαντάροι, το περιβάλλον και οι συνθήκες διαβίωσης, ούτε στα όνειρα μου.
Απολυτήριο και επιστροφή στην Αθήνα, το 1978. Καιρός για δουλειά, σκληρή δουλειά. Φασόν φάρμακα και εργοστάσιο. Εμπόριο, εισαγωγές, επιμέλεια στην παραγωγή φαρμάκων. Το δεύτερο Πανεπιστήμιο.
Καλή η Αθήνα αλλά σαν το Ναύπλιο! Φαρμακείο λοιπόν και νέα ζωή. Άμα έχεις και το μικρόβιο να ασχολείσαι και να προσφέρεις, το πρώτο πράγμα που σε "παρασύρει" είναι ο αθλητισμός. Πόσο μάλλον όταν έχεις μεγαλώσει στα γήπεδα, ιδιαίτερα του μπάσκετ. Πανναυπλιακός, ταπεινός του υπηρέτης, Γενικός Αρχηγός και μετά Πρόεδρος.
Το πιο σημαντικό στη ζωή μου και τιμητικό για μένα, ήταν η πολυετής εκπροσώπηση των συναδέλφων μου Φαρμακοποιών της Αργολίδας στον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο. Οι νικηφόρες μάχες που δώσαμε για το επάγγελμα, συγχρόνως να κρατήσουμε ψηλά το ήθος και την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο του Φαρμακοποιού, να συμβάλουμε αποφασιστικά στην παροχή πρωτοβάθμιας περίθαλψης στους συμπολίτες μας.
Η "εμπλοκή" μου με την ενεργό πολιτική ξεκίνησε το 1993, κυρίως στον τομέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που υπηρέτησα σχεδόν για δέκα χρόνια. Πρώτα με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αργολίδας και μετά με το Δήμο Ναυπλίου. Ανέλαβα Αντιδήμαρχος και Πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης Τουριστικής Ανάπτυξης, του Δημοτικού Αθλητικού Κέντρου Ναυπλίου, του Δημοτικού Ραδιοφωνικού Σταθμού, Πρόεδρος άλλων Νομικών προσώπων και Επιτροπών Παιδείας και αναπληρωτής Δημάρχου.
Από το 2005 μέχρι και σήμερα, μοιράζω τη ζωή μου μεταξύ Ναυπλίου και Αθήνας.
Το 2007 ήταν ο χρόνος που ανακάλυψα το νέο κόσμο του διαδικτύου και της επικοινωνίας μέσα από την κοινωνική δικτύωση. Δημιούργησα την πρώτη μου ιστοσελίδα Argolidafree την οποία από το 2009 μετέτρεψα σε blog έκφρασης γνώμης και άσκησης κριτικής, που υπέγραφα ως Avrianos. Το 2011 ανέβηκε στο διαδίκτυο ο θρυλικός Prefadoros, που άλλαξε τα μέχρι τότε δεδομένα της ενημέρωσης στην Αργολίδα. Απόδειξη της επιρροής του, οι λυσσαλέες επιθέσεις χωρίς όρια που δέχτηκα. Συνέχισα με τη Nafpliopress και πρόσφατα με τα Anapliotika.
Φτάνουμε στο σήμερα, φορτωμένος με τόση εμπειρία, πιστεύω ότι κάτι έχω να προσθέσω. Δεν δίστασα ποτέ να εκφράσω την άποψη μου δημόσια -πάνω από είκοσι χρόνια δημοσιεύονται κείμενα μου στον τοπικό τύπο- και αυτό έχω σκοπό να συνεχίσω να κάνω.
Από αυτό το μετερίζι που θα φιλοξενήσει και τις προσπάθειες μυθιστορηματικής καταγραφής της πένας μου...
Μάνος Περράκης
Το σπίτι που γεννήθηκα στο Ναύπλιο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου