Καμία σχέση με την κοινωνική και πολιτική αρθρογραφία με τις οποίες είχα ασχοληθεί, γράφοντας δημόσια για περισσότερο από είκοσι χρόνια.
Όταν λοιπόν το επιχείρησα, όταν ξεκίνησα να γράφω ένα μυθιστόρημα, σαν εσωτερική ανάγκη, όσο και αν φαίνεται μελό αυτή είναι η αλήθεια, διαπίστωσα ότι έπρεπε να ξεπεράσω πολλά από αυτά που μέχρι τότε στα γραφτά μου τα θεωρούσα αυτονόητα.
Από τη στιγμή δε που αποφάσισα το μυθιστόρημά μου να γίνει βιβλίο, οι δυσκολίες αυξήθηκαν.
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, το κυριότερο πάντως που έχεις να αντιμετωπίσεις γράφοντας ένα μυθιστόρημα, είναι η επιλογή του ύφους της γραφής και σε ποιο αναγνωστικό κοινό θέλεις να απευθυνθείς.
Φυσικά, όλοι όσοι δημοσιοποιούν αυτό που έγραψαν, θέλουν να το διαβάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι, αυτό οδηγεί, πολλούς συγγραφείς ή και υποψήφιους συγγραφείς, να ακολουθούν κλισαρισμένα, τυποποιημένα στυλ γραφής και να αδικούν πολλές φορές το ίδιο τους το έργο.
Το μεγάλο κοινό που διαβάζει μυθιστορήματα, καλώς ή κακώς, συνήθισε στους κανόνες της επαγγελματικής μυθιστορηματικής γραφής. Αυτοί οι κανόνες παράγουν τυποποιημένα Best Sellers που στην ουσία όλα μοιάζουν, λες και βγαίνουν από το ίδιο καλούπι, αν έχεις διαβάσει ένα είναι σαν να τα έχεις διαβάσει όλα. Σύμφωνα και με τις απαιτήσεις της αγοράς, ένα μυθιστόρημα για να γίνει «ευπώλητο» θα πρέπει να ακολουθεί τους κανόνες.
Εκτός φυσικά αν είσαι ξεχωριστός, έχεις κάνει όνομα με τα έργα σου ή έχεις κάτι πολύ δυνατό να πεις, κάτι εξαιρετικό.
Αν λοιπόν θέλεις να γράψεις ένα μυθιστόρημα, έξω από αυτούς του κανόνες, κάθε άλλο παρά εύκολο είναι.
Δε λέω καινούργια πράγματα. Την προσωπική μου εμπειρία εκφράζω, για τη δυσκολία που αντιμετώπισα, εδώ και κάποιους μήνες που αποφάσισα να γράψω, το δικό μου μυθιστόρημα.
Πάντως, και για να μην αδικήσω κανέναν, όποιος γράφει, άσχετα από το ύφος και το θέμα, βάζει πάντα στο κείμενο την προσωπική του σφραγίδα, έτσι ξεχωρίζει και από τους άλλους.
Από κει και πέρα, όλοι ξέρουμε ότι είναι αδύνατο για κανένα πράγμα στον κόσμο, ακόμα και για το πιο αυτονόητο, να υπάρχει απόλυτη συμφωνία.
Δεν περιμένω επομένως όσοι με διαβάζουν να συμφωνούν και μαζί μου.
Καλοδεχούμενες οι κριτικές, ακόμα και αυτές που ηθελημένα μπερδεύουν άλλες δραστηριότητες και απόψεις μου, με τη νέα μου προσπάθεια συγγραφής ενός μυθιστορήματος.
Το αν θα αρέσει ή όχι το μυθιστόρημα μου, το αν έχει κάτι να πει, θα κριθεί από αυτούς που θα το διαβάσουν, όχι από τους άλλους...
Που καταλήγουμε; Ότι αν γράψεις κάτι όπως το θέλεις εσύ, όπως το νιώθεις και σου βγαίνει και αν καταφέρεις να το εκδόσεις... Μπορεί να το διαβάσεις μόνο εσύ...
Αυτό έκανα και γω... Έγραψα ένα μυθιστόρημα που θα ήθελα να διαβάσω!
Μάνος Περράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου