Σελίδα 22:
Και η τύχη; Η μοίρα; Το ριζικό; Το πεπρωμένο; Υπάρχουν; Και τι ρόλο τελικά παίζουν στο πώς εξελίσσεται η ζωή; Στη ζωή του καθενός από μας;
Πολλά και αναπάντητα ερωτήματα. Προστέθηκαν κι άλλα τα χρόνια των σπουδών στο πανεπιστήμιο. Η συζήτηση με την Ηρώ βοήθησε το Λευτέρη κάποια να τα ξεδιαλύνει. Αισθανόταν λίγο προδομένος αλλά και απελευθερωμένος. Στο μυαλό του άρχισαν να σχηματίζονται αχνά οι πρώτες εικόνες του αύριο, το νήμα με το χτες είχε πλέον κοπεί.
Επιτάχυνε το βήμα του. «Και η θεά Τύχη τι να λέει άραγε;»
Σταμάτησε, έβγαλε το κέρμα από την τσέπη, που το είχε βάλει έτσι, ώστε να ξέρει την πάνω πλευρά και επομένως το αποτέλεσμα από το στρίψιμο.
Η θεά Τύχη του έλεγε όχι.
Χαμογέλασε, προχώρησε δυο τρία μέτρα μέχρι τη γωνία και το πέταξε στον υπόνομο. Ξανάβαλε τα χέρια στις τσέπες και σχεδόν τρέχοντας, χάθηκε στο σκοτάδι. Μόνο το τραγούδισμα της φωνής και της ψυχής του ακούγονταν στην υγρή ατμόσφαιρα, λίγο πριν χαράξει.
Σελίδα 100:
«Ξέρεις, Λευτέρη, υπάρχουν πράγματα στη ζωή που νομίζεις ότι τα έχεις ξεχάσει, οι συνθήκες τα έχουν ισοπεδώσει, ο χρόνος τα παραχώνει σε κάποιο ντουλάπι και προχωράς όλο και με λιγότερες ευαισθησίες. Αυτές κυρίως αφήνεις πίσω. Καθώς φτάνεις στο τέρμα, αν δεν έχεις χάσει την ανθρωπιά σου, κάποια απ' αυτά τα ξεχασμένα πράγματα σου χτυπάνε την πόρτα, οι ευαισθησίες, έστω κάποιες, ξαναγυρνάνε. Σε κουνάνε, σε ξυπνάνε κι εσύ αντιδράς. Συνειδητοποιείς πόσο άχρηστα ήταν τα περισσότερα απ' αυτά που έκανες, πόσο μάταια. Χωρίς αγάπη, χωρίς ηθική, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς σεβασμό στον εαυτό σου και τους άλλους, το τέλος είναι θλιβερό. Μετανιώνεις για πολλά, μα δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω. Πολύ λίγα προλαβαίνεις να διορθώσεις...»
Σελίδα 163:
Η εσωτερική σύγκρουση αναπόφευκτη. Είχε έρθει και για μένα, ολοκληρωτική παράδοση ή ολομέτωπη αντίδραση. Οι δυο κόσμοι της ζωής μου αντίθετοι. Αυτός που ακόμη πίστευε ότι μπορώ να κερδίσω κι ο άλλος του απόλυτου συμβιβασμού. Έπρεπε να διαλέξω. Χωρίς ναι μεν αλλά. Χωρίς πια το άλλοθι της μιας επιλογής. Τι και πώς να τα ζυγίσω; Με το συναίσθημα; Με τη λογική; Ποιανού; Από τη στιγμή που μπήκα σε μια τέτοια διαδικασία, κατά βάθος είχα ήδη αποφασίσει. Αν θέλεις να διατηρήσεις αυτές που θεωρείς αξίες ζωής, χωρίς αυτές οι αξίες υποχρεωτικά να είναι ανώτερες από κάποιες άλλες, είναι όμως οι δικές σου, οφείλεις να τις υπερασπιστείς. Αλλιώς τις ξεχνάς, τις αλλάζεις, τις αναπολείς τις ώρες του απολογισμού στο κενό περιεχομένου ημερολόγιο σου.
Τα πράγματα στη ζωή είναι απλά, εμείς πολλές φορές τα μπερδεύουμε.
«Δηλαδή αν δεχτώ μια πρόκληση και ανταποκριθώ, είναι προδοσία;»
«Αν είναι αντίθετη στα πιστεύω σου, ναι».
«Δηλαδή τι πρέπει να κάνω;»
«Να την απορρίψεις».
«Τι διάολο πρέπει να πω σ' αυτό που βρίσκεται μπροστά μου;»
«Ό,τι θέλεις. Μην ξεχνάς πως και η φυγή δεν είναι ό,τι καλύτερο».
Μάνος Περράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου