«Η δούλα» σαν ιδέα γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2016, αμέσως μετά την κυκλοφορία του μυθιστορήματος μου «Το κέρμα».
Ένιωσα έντονη εσωτερική πίεση να γράψω και να εκφράσω σκέψεις και καταστάσεις που έζησα, πλεγμένες με τις κοινωνικές συνθήκες και γεγονότα, που δύσκολα κάποιος μπορεί να βρει και να αξιολογήσει, γιατί συνήθως αυτά θεωρούνται ασήμαντα και παραμερίζονται για άλλα, περισσότερο «σπουδαία».
Έτσι, μόλις μέσα σε δύο μήνες, πριν τελειώσει το 2016 τα πρώτα 10 κεφάλαια από τα 12 με 13 που υπολόγιζα ότι θα ήταν συνολικά το μυθιστόρημα, είχαν γραφτεί.
Κάπου εκεί, όπως έχω συνηθίσει να λειτουργώ, αρχίζει η επανεξέταση, νύχτες ατέλειωτες ο ύπνος να ξεμακραίνει και να έρχονται ιδέες, να γεννιούνται διάλογοι, να απορρίπτονται πολλά που είχαν τρυπώσει με θριαμβολογίες, να επαναλαμβάνονται πάλι και πάλι όσα έπρεπε να προστεθούν και αυτά να ξεχνιούνται μέχρι το ξύπνημα, και ξανά να έρθουν στη μνήμη το πρωί και να γραφτούν άτσαλα, μήπως και ξεχαστούν και πάλι.
Και μετά η συνέχεια, καλή η ιδέα και η βασική ιστορία, αυτά που θέλεις να πεις, αλλά δε φτάνουν, χρειάζονται τα πρόσωπα, οι χαρακτήρες, οι τοποθεσίες, οι χρονολογίες, από πού και πώς ξεκινάς, πώς δε θα κουράσεις τον αναγνώστη χωρίς να παραλείψεις κάτι σημαντικό, πώς οι περιγραφές θα κάνουν κατανοητά αυτά που είναι γραμμένα στο χαρτί, πώς θα βρεις τις ισορροπίες και πόσο θα διαρκέσει η εισαγωγή, το κυρίως θέμα, το φινάλε και μια αίσθηση του δικού σου τέλους, που όμως θέλεις να είναι και η αρχή του προβληματισμού του αναγνώστη.
Να μην υπάρχουν λάθη συντακτικά, ορθογραφικά, να υπάρχει ροή και πλέξιμο προφορικού και γραπτού λόγου, για να κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο, να έχει να πει κάτι τελικά το μυθιστόρημα, όχι να είναι ευχάριστο μόνο για την αμμουδιά, αλλά να μην είναι και βαρύ και βαρετό, δυσκολονόητο, να μην πηδάει ο αναγνώστης σελίδες γιατί κουράστηκε και θέλει να δει το τέλος.
Η συγγραφή ενός μυθιστορήματος που θέλει να σέβεται τον αναγνώστη, όποιον του κάνει την τιμή να αφιερώσει λίγο από το χρόνο του για να το διαβάσει, ή και να το τοποθετήσει σε ράφι στη βιβλιοθήκη του, είναι πολύ δύσκολη υπόθεση χωρίς να υπολογίζουμε και τις τεχνικές και οικονομικές λεπτομέρειες της έκδοσης του.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πέρασαν πέντε χρόνια, τα κεφάλαια αυξήθηκαν αισίως σε 17, οι σελίδες σε 416 και «Η δούλα» επιτέλους τυπώνεται στο τυπογραφείο «ΙΚΟΝΑ» Ν. Γ. Χριστόπουλος, των φίλων Γιάννη και Γιώργου και θα κάνει την εμφάνισή της, φορώντας τα καλά της, στην Έκθεση Βιβλίου στο Ναύπλιο, την Παρασκευή στις 30 Ιουλίου 2021.
Μέχρι τότε, θα σας δώσω κάποια αποσπάσματα για να σας κεντρίσω το ενδιαφέρον και να πάρετε μια πρώτη γεύση του τι πραγματεύεται το μυθιστόρημα, «Η δούλα».
Μάνος Περράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου