Περί τζόγου... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Οι μέρες εδώ που τα λέμε, "επιβάλλουν" και λίγο τζόγο.

Έτσι για το έθιμο, για το καλό...

Ένα απόσπασμα από "Το κέρμα", σελίδα 195, για την γλυκά επικίνδυνη αυτή συνήθεια...

"Το δρόμο για το καζίνο στο Λουτράκι, μου τον έδειξε κι’ αυτόν ο Στράτος. Δειλά την πρώτη φορά, διστακτικά. Πιο θαρραλέα καθώς η συχνότητα των επισκέψεων αύξανε, αφέθηκα στη σαγήνη του τζόγου. Θυμήθηκα ξανά, μετά τα φοιτητικά χρόνια, ένιωσα ξανά, την ένταση και την αδρεναλίνη να πλημυρίζει το σώμα μου. Πώς να ελέγξεις το πάθος! Αν δε βάλλεις όρια και δεν προσπαθείς συνέχεια να τα τηρείς, είσαι χαμένος, υλικά και ψυχικά.

"Το κέρμα", ένα δώρο για σας και τους δικούς σας...

Συνηθίζεται τα Χριστούγεννα, για όσους ακόμα μπορούν, ανάμεσα στα δώρα που ανταλλάσσουν να είναι και τα βιβλία.

Πολύ απλά γιατί είναι ένα χρήσιμο και σχετικά φθηνό δώρο, που ταιριάζει με τις ημέρες που όλοι προσπαθούμε να βρούμε και να μεταδώσουμε προσδοκία για το μέλλον. Είναι και μέρες ξεκούρασης για πολλούς, οπότε υπάρχει και χρόνος για διάβασμα.

Υπάρχουν και οι σχετικοί κατάλογοι που κυκλοφορούν από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, με προτάσεις για όλα τα γούστα και τις κατηγορίες βιβλίων, που βέβαια κυριαρχούνται από τα βιβλία γνωστών συγγραφέων και των μεγάλων εκδοτικών οίκων.

"Το κέρμα", εγώ και η Ν.Γ. Χριστόπουλος, ακολουθήσαμε μοναχική πορεία, χωρίς παρουσιάσεις, διαφήμιση και προβολή  από τους ειδικούς, πιστέψαμε στο βιβλίο και το αφήσαμε να περπατήσει μόνο του, να το βρει ο αναγνώστης.

"Το κέρμα" και στα βιβλιοπωλεία ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ...

"Το κέρμα" συνεχίζοντας το ταξίδι του, αυτή τη φορά σταμάτησε και θα βρίσκεται πλέον και στα βιβλιοπωλεία ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα.

Και στο ηλεκτρονικό τους βιβλιοπωλείο βέβαια, από όπου εύκολα μπορείτε να το παραγγείλετε και να έρθει στο σπίτι σας ή όπου αλλού εσείς θέλετε.

Τα βιβλιοπωλεία ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, διαθέτουν χιλιάδες τίτλους, επισκεφτείτε τα, έρχονται και Χριστούγεννα...

Το καλύτερο δώρο είναι το βιβλίο...

Τα βιβλιοπωλεία ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ:

Στα εγκαίνια του BOOKS PLUS βρισκόταν και "Το κέρμα"

Χθες το βράδυ έγιναν τα εγκαίνια ενός νέου χώρου πολιτισμού στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Πανεπιστημίου 37, απέναντι από την Εθνική Βιβλιοθήκη.

Πολύς κόσμος τίμησε με την παρουσία του την εκδήλωση και αρκετοί άνθρωποι του βιβλίου ήταν εκεί.

Εκεί, ανάμεσα σε χιλιάδες τίτλους βιβλίων, στις στοίβες του πνεύματος και της σκέψης, στη μυρωδιά του χαρτιού της αποτυπωμένης δημιουργίας, και "Το κέρμα" μου...

Ανέκφραστα συναισθήματα, πόση ικανοποίηση... "Το κέρμα" δίπλα δίπλα σε βιβλία καταξιωμένων συγγραφέων και μεγάλων εκδοτικών οίκων, να διεκδικεί τη δική του αναγνώριση.

"Το κέρμα" στα βιβλιοπωλεία ΠΟΛΙΤΕΙΑ και BOOKS PLUS...

"Το κέρμα" συνεχίζει το ταξίδι του, αυτή τη φορά στέκεται στο κέντρο της Αθήνας, στις παραδοσιακές περιοχές φιλοξενίας του βιβλίου.

Όλο και περισσότεροι αναγνώστες θα έχουν την ευκαιρία να το γνωρίσουν από κοντά.

Στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ λοιπόν, στην Ασκληπιού 1-3, το παραδοσιακό μεγάλο βιβλιοπωλείο με τα χιλιάδες βιβλία.

Στο BOOKS PLUS στην Πανεπιστημίου 37, μια καινούργια προσπάθεια που μπαίνει δυναμικά στο χώρο του πολιτισμού.

Δε σας κρύβω ότι αισθάνομαι περίεργα όμορφα, πρωτόγνωρα συναισθήματα, όταν μάλιστα βαδίζεις στα εξήντα πέντε σου χρόνια, όλα αυτά έχουν ξεχωριστή αξία.

"Το κέρμα" στα βιβλιοπωλεία ΙΑΝΟΣ...

"Το κέρμα" συνεχίζει να κυλά και να στέκεται σε χώρους πολιτισμού, όπως τα βιβλιοπωλεία ΙΑΝΟΣ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Φυσικά και στο E-SHOP το ηλεκτρονικό κατάστημα ΙΑΝΟΣ.

Έτσι, με δειλά βήματα στην αρχή, αργά αλλά σταθερά, "Το κέρμα" έρχεται όλο και πιο κοντά στους αναγνώστες που θα ήθελαν να ταξιδέψουν μαζί του.

Τρομερή εμπειρία και ιδιαίτερη ικανοποίηση να βλέπεις ένα δικό σου έργο να φιγουράρει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα, που το καθένα συμβάλλει, λίγο ή πολύ, στον ανθρώπινο πολιτισμό...

Συγκρούσεις... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Οι σχέσεις σε μια οικογένεια... Πατέρας και γιος...

Το κέρμα... Σελίδα 190:

...Ο Μιχάλης τέλειωσε με το ζόρι το λύκειο, την ίδια ώρα που η Αννούλα μάζευε από παντού επαίνους. Δεν ήταν κακό παιδί ο Μιχάλης, μάλλον μια σειρά από συγκυρίες τον έκαναν αδιάφορο, φυσικά η υπερβολική προστασία της Δήμητρας και η απόσταση που πάντα ένιωθε μαζί μου. Όχι γιατί δεν του αφιέρωσα χρόνο και αγάπη, το αντίθετο. Κατά περίεργο τρόπο όμως, από τότε που άρχισε να καταλαβαίνει, η σχέση μας ήταν ανταγωνιστική. Λες και πάντα υπήρχε κάποιο βραβείο που έπρεπε να κερδίσει ο ένας από τους δύο. Πολλές φορές υποχωρούσα και προσπαθούσα να συζητήσω, να του δώσω την άλλη άποψη χωρίς να θέλω να του την επιβάλλω κιόλας. Ακόμα και τότε, ακόμα κι αν προσωρινά συμφωνούσε, το έκανε για να τελειώσει τη συζήτηση. Δεν είχε σκοπό να δώσει εξετάσεις και δεν ήθελε να σπουδάσει οτιδήποτε, ούτε και να υπηρετήσει στρατιώτης. Δύσκολα διαχειρίζεσαι τέτοια ζητήματα, πόσο μάλλον του παιδιού σου. Δικαίωμα του, μα οι συνέπειες είναι φορτίο για όλους.

Περί πολιτισμού, συγγραφής και τοπικής κακομοιριάς...

Χθες βράδυ λοιπόν, αργά, έχω βάλει και ακούω στο youtube μια σειρά από ρεμπέτικα και κάνω κάποιες διορθώσεις της τελευταίας στιγμής στο μυθιστόρημα, πριν αυτό πάει στο τυπογραφείο.

Εκεί που άκουγα Μάρκο, Τσιτσάνη, Μπέλλου και Νίνου, Γενίτσαρη και Ρόζα, ξαφνικά η φωνή που τραγουδάει τον ύμνο "Θεέ μου μεγαλοδύναμε" μου μοιάζει γνωστή. Γυρίζω στη σελίδα και διαβάζω: Γιώργος Μουσταΐρας - τραγούδι, Νίκος Πετσάκος - μπουζούκι Λυμπέρης Πιτουράς - κιθάρες, μπαγλαμά, κρουστά ηχογράφηση στο: LIMPERIS "SOUND-POWER" STUDIO.

Κοντά 2.200.000 προβολές του βίντεο, ασύλληπτο νούμερο, μια καταξίωση που έρχεται χωρίς διαφήμιση, χωρίς προβολή, χωρίς κάποιος να έχει βαλθεί να προωθήσει το "προϊόν".

Διαμορφώσεις... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Χωρίς σχόλια, ψηφίδες σύνθεσης των χαρακτήρων του μυθιστορήματος.

Το κέρμα... Σελίδα 125:

"Γινόμουν ένας άλλος άνθρωπος. Ωρίμαζα μέσα σε αντιφάσεις. Πράγματα που δεν είχα σκεφτεί και δεν πίστευα ότι θα με απασχολούσαν ποτέ στη ζωή μου, ούτε και σαν θεωρητικές προσεγγίσεις, είχαν γίνει κομμάτια της καθημερινότητάς μου. Όσο κι αν αισθανόμουν ότι ο χαρακτήρας μου δεν είχε αλλάξει, οι πρακτικές που ακολουθούσα ακόμα και για λόγους ανάγκης, αλλοίωναν την εικόνα μου και φυλάκιζαν πιο βαθιά τον εσωτερικό μου κόσμο. Μήπως η ανάγκη είχε γίνει το άλλοθι; Μπορεί να είχα αλλοτριωθεί. Ήταν απίθανο να είχα παραδοθεί και ήδη να απολάμβανα τη νέα μου ζωή, παρά τα όσα έλεγα; Όχι φυσικά, σιγά μην άλλαζα τα πιστεύω μου για τις κωλοεπιχειρήσεις, τα κέρδη και το εμπόριο. Προσωρινός ήμουν σ’ αυτά. Άλλο το να τα έβγαζα πέρα κι άλλο να ταυτιζόμουν και μαζί τους. Με τίποτα αυτό δεν θα γινόταν. 

Γυρίζοντας Χαλκίδα από την Αρτάκη... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Πολλοί φίλοι, πριν το διαβάσουν, καθώς και εκείνοι που διαβάζουν "Το κέρμα" με ρωτούν αν είναι ένα βιογραφικό μυθιστόρημα και αν είναι κατά κάποιο διήγηση της ζωής μου.

"Το κέρμα" είναι μια φανταστική ιστορία που περιέχει βιογραφικά στοιχεία και μερικές εικόνες που περιγράφονται όπως συνέβησαν και όπως τις έζησα.

Μια από αυτές έζησα σαν στρατιώτης στη Χαλκίδα:

...Το δευτεριάτικο πρωινό ταξίδι επιστροφής στη Χαλκίδα, ήταν διαφορετικό. Είχε κι άλλα πράγματα να σκεφτώ εκτός από χρώματα, Αυστριακούς και τον Παναγιώτη. Αυτό που σίγουρα δεν είχε, ήταν η σκηνοθεσία. Αυτή τριγύριζε στο μυαλό μου τα βράδια, όταν τα πίναμε παρέα με άλλους φαντάρους στα καπηλειά γύρω από το στρατόπεδο. Στο ένα τρώγαμε γόνο κουτσομούρας, «γενοκτονία» που φώναζε ο φίλος μου ο Θέμης, γεωπόνος από τη Λάρισα, καθώς ερχόταν σε γαβάθα φρεσκοτηγανισμένος.

Περί φιλίας απόσπασμα από "Το κέρμα"

... Γυρίζοντας στο σπίτι θυμήθηκα τα περασμένα Χριστούγεννα που είχα μια βδομάδα άδεια από το στρατό και ξαναβρέθηκα με φίλους και γνωστούς από το παρελθόν. 

Συναντήσεις και ψιλογλέντια, που όμως δεν είχαν τον αυθορμητισμό όπως τα παλιά. 

Θύμησες, αναπολήσεις, αλλά μέχρι εκεί, αυτό το δυνατό που είχαμε ζήσει και είχε σφραγίσει το κοινό μας χθες, είχε τελειώσει.

 Η απόσταση κι ο χρόνος βλέπεις, οι διαφορετικοί δρόμοι στη ζωή. 

Με τους περισσότερους: «άντε βρε, να τα ξαναπούμε, ποιος ξέρει πότε, ίσως του χρόνου». 

Και τι να πούμε ρε του χρόνου; Μνημόσυνα θα κάνουμε; Οι σχέσεις είναι ζωντανά πράγματα, ό,τι αξίζει στη ζωή. 

Εύκολα και χωρίς επιβάρυνση προμηθευτείτε "Το κέρμα"

Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη αν κάποιοι ενοχληθούν, αλλά θεωρώ πως είναι θεμιτό και πρακτικό, να ενημερώσω όσους τυχόν ενδιαφέρονται να προμηθευτούν το βιβλίο μου "Το κέρμα".

Η σύγχρονη τεχνολογία και τα social media είναι εδώ, ας εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητές τους.

Αν λοιπόν θέλετε να προμηθευτείτε "Το κέρμα", για να μην το ψάχνετε στα βιβλιοπωλεία που το διαθέτουν, μπορείτε εύκολα και χωρίς κόπο να το κάνετε από εδώ.

Η τιμή του είναι 13 Ευρώ και δεν χρεώνεστε επιπλέον έξοδα αποστολής.

Τρία μικρά αποσπάσματα από "Το κέρμα"

Διλήμματα και απαντήσεις, ερωτήματα που αιωρούνται... Μια ζωή που σκαλώνει, προχωρά και κάποια στιγμή τελειώνει... Μονόλογοι και διάλογοι... Ανιχνεύοντας την ψυχή και τα φαινόμενα...

Σελίδα 22:

Και η τύχη; Η μοίρα; Το ριζικό; Το πεπρωμένο; Υπάρχουν; Και τι ρόλο τελικά παίζουν στο πώς εξελίσσεται η ζωή; Στη ζωή του καθενός από μας;

Πολλά και αναπάντητα ερωτήματα. Προστέθηκαν κι άλλα τα χρόνια των σπουδών στο πανεπιστήμιο. Η συζήτηση με την Ηρώ βοήθησε το Λευτέρη κάποια να τα ξεδιαλύνει. Αισθανόταν λίγο προδομένος αλλά και απελευθερωμένος. Στο μυαλό του άρχισαν να σχηματίζονται αχνά οι πρώτες εικόνες του αύριο, το νήμα με το χτες είχε πλέον κοπεί.

Επιτάχυνε το βήμα του. «Και η θεά Τύχη τι να λέει άραγε;»

"Το κέρμα" ξεκίνησε το ταξίδι του...

26 Ιουλίου 2016. Ιδιαίτερη η μέρα σήμερα. Σήμερα ξεκινά "Το κέρμα" το ταξίδι του.

Ο κύκλος των συντελεστών έκλεισε, άνοιξε ο κύκλος της ανάγνωσης, της κριτικής, των εντυπώσεων.

Εμείς θα είμαστε εδώ, για να σας ακούσουμε, να δεχτούμε τις παρατηρήσεις σας.

Με ένα στεναγμό ανακούφισης και χαμόγελο στα χείλη, υπέγραψα το πρώτο βιβλίο στο Γιάννη Χριστόπουλο, που το δώρησε αμέσως στο γιό του Νίκο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους συνέβαλλαν, ώστε το πρώτο μυθιστόρημά μου να φτάσει στα χέρια σας, και από εκεί ελπίζω στην καρδιά σας...

"Το κέρμα" θα βρίσκεται στην Έκθεση Βιβλίου στο Ναύπλιο, στο περίπτερο της Ένωσης Συγγραφέων Αργολίδας, από την Παρασκευή 29 Ιουλίου και μέχρι τις 28 Αυγούστου 2016.

Τυπώνοντας "Το κέρμα"...

Φυσικά το περιεχόμενο ενός βιβλίου είναι το βασικό στοιχείο που το χαρακτηρίζει. Αυτά που γράφει, ο τρόπος που τα γράφει και το πόσο συνεισφέρει στον εμπλουτισμό της βιβλιογραφίας, στον τομέα που αναφέρεται.

Όμως κάθε  βιβλίο που φτάνει στον αναγνώστη, δεν είναι απλά ένα σπουδαίο, αδιάφορο ή κακό κείμενο, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Γι' αυτό και διατηρεί και την αξία του παρά την ισοπέδωση της ηλεκτρονικής γραφής.

Το κάθε βιβλίο, έχει το δικό του χαρακτήρα που τον διαμορφώνουν, εκτός βεβαίως του συγγραφέα, ο εκδότης, ο επιμελητής και διορθωτής, ο συνθέτης του εξώφυλλου και ο σελιδοποιός και τέλος ο τυπογράφος.

Αυτό λοιπόν που καταλήγει ξεχασμένο στο ράφι ή γίνεται παντοτινός φίλος, είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς, άσχετα από το ποσοστό συμμετοχής του καθενός.

15 Ιουλίου 1974. Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Ένα μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Το κέρμα" όπως το περιγράφει ο αφηγητής, Λευτέρης Ανέστης:

"... Είχα πάει στη Σίφνο τον Ιούλιο του 1974, με δυο φίλους από τη Θεσσαλονίκη. Μείναμε σε ένα δωμάτιο στις Καμάρες, κοντά στην παραλία. Την ημέρα πηγαίναμε για μπάνιο, με βάρκα, σε κάποια από τις αμμουδιές του νησιού και τα βράδια, αν δεν ανεβαίναμε Απολλωνία, την αράζαμε σε μια ταβέρνα στο μικρό λιμάνι. Ξενυχτάγαμε πίνοντας μπύρες και τραγουδώντας συνοδεία της κιθάρας, που την κουβαλούσα πάντα μαζί μου.

Ανέμελα πέρναγαν οι μέρες, μέχρι τις 15 Ιουλίου που έφτασε το μαντάτο στο νησί και διαδόθηκε από στόμα σε στόμα:

Ο έπαινος δεν είναι αυτονόητος για την Κατερίνα, το Σάκη, τον Κωνσταντίνο, το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών...

Οι παλιοί φίλοι αναγνώστες μου, γνωρίζουν πως δύσκολα γράφω καλά λόγια για κάποιους, όχι γιατί έχω κάποιο πρόβλημα με τα πρόσωπα, με τους ρόλους έχω και πως αυτοί παίζονται, από τα εκάστοτε πρόσωπα.

Να μη λέμε πολλά, η Κατερίνα Παπανδριανού, ένας άνθρωπος που τον θεωρώ δικό μου, φίλο μου, και ας έχουμε ανταλλάξει στη ζωή μας μια δυο καλημέρες, έδωσε οντότητα σε κάτι που στην οικονοπικοπολιτική λαίλαπα και ισοπέδωση που ζούμε τα τελευταία χρόνια, είχε μείνει στο περιθώριο.

"Το κέρμα". Ελεύθερα για ανάγνωση τα τρία πρώτα κεφάλαια του μυθιστορήματος σε μορφή pdf

Καλά τα πήγαμε μέχρι τώρα, ενημέρωση και διαφήμιση από τη μεριά μου, αρκετό ενδιαφέρον από εσάς, που μάλλον δεν περίμενα, και προχωράμε.

Χωρίς χορηγούς, χωρίς κρυφή ή φανερή διαφήμιση από τους επαγγελματίες του είδους, έπρεπε να καλύψω και αυτό το κομμάτι μόνος μου.

Έτσι, ελπίζω να αξίζει το ότι μπορεί και να σας κούρασα με συνεχείς αναρτήσεις και μηνύματα.

Ήθελα όμως να είμαι και ειλικρινής, ήθελα από την αρχή να ξέρετε τι ακριβώς είναι αυτό που έχω γράψει, χωρίς φυσικά να φανερώνω την πλοκή, τη δράση, την ίδια την ιστορία.

"Το κέρμα"... πριν από την ανάγνωση...

"Το κέρμα" είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που, χωρίς να είναι βιογραφικό, γράφτηκε στηριγμένο στις προσωπικές μου εμπειρίες και στις εναλλαγές που η ίδια η ζωή σκαρώνει.

............................................................

Είναι μια φανταστική ιστορία κεντημένη με πραγματικά γεγονότα και αναφέρεται στην αιώνια εμπλοκή της τύχης στη ζωή των ανθρώπων.

Ένα θέμα που απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που ανέπτυξε τις νοητικές του λειτουργίες και προσπάθησε να αποκωδικοποιήσει αυτά που συμβαίνουν γύρω του.

Απόδειξη του πόσο ενδιαφέρει αυτό το θέμα, είναι η σπουδή, η ανάγκη, των μεγάλων της σκέψης, σε διαφορετικές εποχές, να τοποθετηθούν και να ερμηνεύσουν αυτό που άλλοι ονομάζουν τύχη, πεπρωμένο, ριζικό, μελλούμενο, αναπόφευκτο, μα πάντα κάτι που το περικλείει μυστήριο και φόβος.

Αυτό που οι περισσότεροι δέχονται ότι καθορίζει τη ζωή τους, ακόμα και γιατί γεννήθηκαν Πέμπτη, στον τάδε αστερισμό, με συννεφιά ή ήλιο, νύχτα ή μέρα, αλλά και γιατί κάποια υπερφυσική δύναμη αυτό θέλει.

Το τυχαίο γίνεται αφορμή για να δοκιμάσουν τα όρια τους, τα πιστεύω τους, την ίδια την ύπαρξη τους οι ήρωες του μυθιστορήματος, κυρίως ο αφηγητής, μέσα από την πάλη με τις αδυναμίες και τα θέλω τους, τα όνειρά τους.

Ο τρόπος που αυτά περιγράφονται, η πλοκή, αποτελούν και πρόκληση για τον αναγνώστη να μπει και ο ίδιος στην ιστορία και να πάρει θέση σε αυτά που συμβαίνουν.

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... "Το κέρμα" λοιπόν...

Όσοι τον τελευταίο καιρό μάθαιναν ότι γράφω ένα μυθιστόρημα, το πρώτο που μου έλεγαν ήταν "Πρόσεχε ο τίτλος να είναι "πιασάρικος", να κάνει εντύπωση".

Φυσικά και ο τίτλος είναι σημαντικός για ένα βιβλίο, πιστεύω όμως ότι υπάρχουν και πολλά άλλα που το κάνουν να έχει ενδιαφέρον.

Όσον αφορά λοιπόν τον τίτλο, δε δυσκολεύτηκα καθόλου, από την αρχή "Το κέρμα" ήρθε και έπιασε το εξώφυλλο.

Μου φάνηκε όχι μόνο καλός, ήταν αυτό που χαρακτήριζε το περιεχόμενο και άφηνε, εμένα και τον αναγνώστη, να μπούμε και να δούμε την ιστορία ο καθένας με τη δική του ματιά.

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... Ποιο είναι το θέμα και γιατί...

"Ποιο είναι το θέμα και που ακουμπά το μυθιστόρημα;"

Είναι μια φανταστική ιστορία κεντημένη με πραγματικά γεγονότα και αναφέρεται στην αιώνια εμπλοκή της τύχης στη ζωή των ανθρώπων.

Ένα θέμα που απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που ανέπτυξε τις νοητικές του λειτουργίες και προσπάθησε να αποκωδικοποιήσει αυτά που συμβαίνουν γύρω του.

Απόδειξη του πόσο ενδιαφέρει αυτό το θέμα, είναι η σπουδή, η ανάγκη, των μεγάλων της σκέψης, σε διαφορετικές εποχές, να τοποθετηθούν και να ερμηνεύσουν αυτό που άλλοι ονομάζουν τύχη, πεπρωμένο, ριζικό, μελλούμενο, αναπόφευκτο, μα πάντα κάτι που το περικλείει μυστήριο και φόβος.

Εκεί στο Φάρο τ΄Αναπλιού, 17χρονα παιδιά, εκείνα τα χρόνια, η Δήμητρα...

Σήμερα δεν έχει πολιτικά, ντόπια ή της μεγάλης πατρίδας, άλλωστε τα έχουμε πει όλα, τα ίδια επαναλαμβάνονται με άλλα λόγια χωρίς στην ουσία να αλλάζει τίποτα. Δυο μονάδες πάνω η κάτω τι σημασία έχουν; άσε τα πρόσωπα, ούτε ισχυρούς πομπούς έχουμε ούτε δέκτες που θέλουν να ακούσουν και πολύ περισσότερο να αντιδράσουν και να βγουν από τη μακαριότητα, του εγώ και του φόβου.

Ας φύγουμε από τη μιζέρια, ας ταξιδέψουμε αρκετά χρόνια πίσω, καμιά σαρανταπενταριά, να θυμηθούμε σκηνές από μια ταινία ζωής, σκηνές μαγικές, όπως χιλιάδες άλλες, άλλων ανθρώπων σε άλλους τόπους, μα για μας εδώ στα μέρη μας σε μια γωνιά που τις νύχτες πριν ξημερώσει γινόταν δική μας, μόνο για μας.

Στο Φάρο απέναντι από το Μπούρτζι, εκεί που ο Αργολικός πριν το τέλος του σπάει τα τελευταία κύματα, εκεί που αρχίζει το απάγκιο για τις ψαρόβαρκες, εκεί που η νυχτιάτικη απόκοσμη θέα του Παλαμηδιού και της Ακροναυπλίας συναντούν τα φώτα της παραλίας και της πόλης τ΄Αναπλιού.

Ένα ευχαριστώ για όλους...

Δεν είναι όμορφο να μιλά κάποιος για τον εαυτό του, μάλλον κουραστικό και αδιάφορο για τους συντριπτικά περισσότερους, όμως, επιτρέψτε μου να το κάνω, γιατί ειλικρινά δεν περίμενα να υπάρχει τόσο ενδιαφέρον για ένα γραφτό μου που ακόμα δεν έχει δημοσιοποιηθεί.

Τις τελευταίες μέρες ανακοίνωσα ότι τέλειωσα το μυθιστόρημα που έγραφα και ότι σε λίγο καιρό θα μπορεί όποιος θέλει να το διαβάσει.

Μου κάνει λοιπόν τρομερή εντύπωση ότι είναι πολλοί όσοι με παροτρύνουν και μου εύχονται καλή επιτυχία, χωρίς ούτε καν να γνωρίζουν το θέμα και τι ακριβώς αφορά το μυθιστόρημα, ούτε καν τον τίτλο...

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... Γιατί τώρα. Η "Λωξάντρα", η "Αθηνά..."

Το καλοκαίρι του 2015, όταν ξεκίνησα να γράφω, πέρασε από το μυαλό μου αν είχε νόημα το εγχείρημά μου και ποιον θα ενδιέφερε ένα δικό μου μυθιστόρημα.

Για μερικά πράγματα έχουμε διαμορφώσει κάποιες αντιλήψεις που είναι πέρα από τη λογική, όπως ας πούμε κάποιος πρέπει να δηλώνει συγγραφέας από μικρός για να έχει πιθανότητες να μην τον πάρουν στο "ψιλό", αν εμφανίσει ένα έργο σε ηλικία που θεωρείται ότι "μυρίζει" χώμα.

Ομολογώ, πως αν και στη ζωή μου ελάχιστα προβληματίστηκα, αν θα πρέπει να ακολουθώ ό,τι ο καθένας και η κοινωνία θεωρούν "πρέπον", εντούτοις είχα ένα δισταγμό, κυρίως για το πως θα κατάφερνα να παρουσιάσω αυτό που θα έγραφα, με βάση και τις δυσκολίες που υπάρχουν να φτάσει ένα βιβλίο στον αναγνώστη.

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... Το περιεχόμενο

Σαν ιδέα ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, να γράψω την ιστορία της παρέας που είχαμε από το Γ΄ Γυμνάσιο στους Αμπελοκήπους.

Αυτής της δεμένης με εφηβικές φιλίες παρέας, που πέρασε μαζί αξέχαστα χρόνια, απίθανες καταστάσεις, που έζησε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιόδους την σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και του κόσμου.

Την εποχή της Δικτατορίας και των παγκόσμιων κινημάτων, των αλλαγών, των επαναστάσεων στην τέχνη, στις ιδέες και τα γράμματα, της αναζήτησης της ελευθερίας.

Ξεκίνησα να γράφω κάποιες σελίδες, αλλά όλο σταμάταγα, κάτι άλλο έμπαινε σαν προτεραιότητα.

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... που θα ήθελα να διαβάσω

Αν και χρόνια διαβάζω κάθε είδους βιβλίο, ιδιαίτερα δοκίμια, ποίηση και φυσικά μυθιστορήματα, δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο δύσκολο είναι να γράψεις ένα μυθιστόρημα.

Καμία σχέση με την κοινωνική και πολιτική αρθρογραφία με τις οποίες είχα ασχοληθεί, γράφοντας δημόσια για περισσότερο από είκοσι χρόνια.

Όταν λοιπόν το επιχείρησα, όταν ξεκίνησα να γράφω ένα μυθιστόρημα, σαν εσωτερική ανάγκη, όσο και αν φαίνεται μελό αυτή είναι η αλήθεια, διαπίστωσα ότι έπρεπε να ξεπεράσω πολλά από αυτά που μέχρι τότε στα γραφτά μου τα θεωρούσα αυτονόητα.

Η βιογραφία μου...

Γεννήθηκα στο Ναύπλιο, λίγα μέτρα από τη θάλασσα. Μεγάλωσα, έπαιξα, έμαθα τα πρώτα γράμματα εκεί, στους χώρους που περπάτησε η Ιστορία. Οι ήρωες, οι κατακτητές, οι απλοί άνθρωποι, οι οπλαρχηγοί, ο Κυβερνήτης και οι Αυλικοί, εκεί που συναντήθηκε η Ανατολή με τη Δύση, που σκοτώθηκαν τόσοι με τον καημό να γίνουν πολίτες τ΄Αναπλιού. Αστείρευτες μνήμες, ομορφιά που η φύση έδωσε απλόχερα, ηρεμία, πράσινο, μα και βράχια, πέτρες, αγριάδα, σκιές σαν φαντάσματα. Κάστρα, άπαρτα, γεννήματα ανθρώπινης σοφίας και φόβου.

Έφηβος στην Αθήνα, Γυμνάσιο και Λύκειο στους Αμπελοκήπους. Χρόνια δύσκολα, μα τόσο όμορφα. Εποχή που γένναγε αισθήματα, γνώση, ιδέες, ανθρωπιά, έρωτες, χάραξε το μέλλον μας.